Eten en wijn bij Joann in Enschede
Stefan onze IT man, chef Google, hoofd SEO en nog veel meer, doet veel voor onze site, af en toe belonen we hem met een etentje, of natuurlijk wijn, of een combi. Hij en zijn vrouw Marlou wonen in Enschede. Omdat ik door hem was uitgenodigd voor Twente Lazio en toch een nachtje in een Bed en Breakfast zou overnachten (Hospitaliteit, een goede tip ook), konden we een etentje doen op de woensdag voor de wedstrijd. Ik had gezien dat Joann net een Michelin ster heeft ontvangen, dus dat was een mooie kans dit restaurant meteen te proberen. En natuurlijk de wijn, ik ga hier meteen maar wat dieper in op de wijnkaart van Joann.
Allereerst: de bediening was super attent, de sommelier heeft enorm veel kennis en is sympathiek, de kok is erg goed, ga zo maar door. Conclusie: ster meer dan waard en een ritje van wat verder is het zeker waard, daar is Michelin ook ooit voor bedoeld, dus mensen probeer het vooral.
Maar dan de wijn. Vaak gaat de wijn in een restaurant een aantal keer “over de kop”, 3 of 4 keer de inkoopprijs voor een restaurant is geen zeldzaamheid. Omdat ik van veel wijnen uit Italië weet wat ze ongeveer kosten is het voor mij nooit zo lastig in te schatten wat een restaurant doet met zijn of haar inkoopprijs. Dat is vaak lastig voor de wijnkenner/liefhebber. Waarom vraag je je af?
Ik drink thuis natuurlijk mijn eigen wijn. Onze wijn zou in een restaurant soms wel rond de 100 euro zijn. Omdat restaurants natuurlijk zelden direct bij een goede wijnboer inkoopt gaat door de tussenschakels zijn inkoopprijs natuurlijk nog meer omhoog. Ergo: ik ben soms wel 100 euro meer kwijt voor een wijn die ik thuis op een woensdagavond bij een zelfgekookte pasta drink.
De reguliere consument heeft deze luxe natuurlijk niet, maar heeft ook deze inside info niet. Plus daarbij het feit dat Nederland nog niet echt een wijncultuur heeft en de “vreemde wijnkaart” is geboren. Vaak dure flessen die nog lang niet drinkbaar zijn, de wijnkenner denkt: “Deze drink ik pas in 20 jaar” de reguliere consument denkt: “ik ga toch geen 300 euro voor een fles betalen”, wie drinkt m dan wel? De proleterige showoff zonder smaak 🙂
Daarom denk ik vaak, beste restaurateur, gooi gewoon een vaste opslag op je wijn. Alle bedrijfskosten voor het opslaan, openen, verkopen, aanprijzen van een Sassicaia zijn natuurlijk net zo hoog als die voor een waterige Pinot Grigio uit Veneto. Door echter zo wel te handelen worden de mooiere flessen vaker en sneller gedronken en je doet de wijnliefhebber ook nog een plezier.
Hoe de wijn was bij Joann vragen jullie je af? Gewoon net als in de meeste restaurants, de dure waren te jong, De normale te duur, niks geks dus 😉